ජීවන ගංගාව......

දුටුවිට පිනවයි නෙත් ඈත සිට බැලුවිට
ගත සීතලෙන් වෙලෙයි ලං ලංව බැලුවිට
දිය ගැඹුර නොදැනෙයි එකවර බැලු විට
ජීවිතය ඒ වගෙයි නොදැනෙයි ගලන අත

අහිමි පුතුණි ...........

පුංචි ඇදුම් පොඩි මැසුවේ නුඹව හැඩ කරන්නයි
තොටිල්ලකුත්‍ ගෙන ආවේ නුඹව සතප වන්නයි
දෙතනේ ඇගේ කිරි එරුනේ සෙනෙහස පතුරන්නයි
නැළවිලි ගී පුරුදු වුනේ නුඹව නලව ගන්නයි

දහසක් පැතුමන් ඉටුවී මව් පදවිය ලැබුවා
හිමිදිරියේ පුංචි පුතෙක් මව් තුරුලට ආවා
මවගේ උණුසුම ලබමින් බිළිදා සැනසුවා
සිතේ සතුට දෝර ගලා මව සැනසුම ලැබුවා

පසුදින කිරි දෙන්න සිතා මව බිළිදා සෙව්වා
මෙලොව අතැර ගොස් බිළිදා සුරලොව නිදි ලැබුවා
දරා නොහෙන වේදනාවෙ මව නිති වැල පෙව්වා
සොහොන් බිමේ පුතු තනිකර මෙ‍ලොවින් සමු දෙව්වා

රුවන් වැකි

විවේචනය
කෙනෙකු නැතිවිටෙක ඔහු දුෂ්ඨ ලෙස විවේචනය කිරීම වීරකමක් නොවේ.


තනිව ජීවත් වීම
තමා ඇසුරට ගැලපෙන කෙනෙකු නැතිනම් පහත් පුද්ගලයින් ඇසුරට වඩා තනිව ජීවත් වීම වැදගත්ය.

ඉවත් කරන්න
අවිනිශ්චිත සිත අභය භූමියක් කර නොගෙන ඉවත් කරන්නට පියවර ගන්න.

අවදි වන්න
එක දිගටම වැඩකර ඉන්පසු සිත කය විවේකීව තබාගන්න. ඉන්පසු නින්දෙන් පසු සැහැල්ලුවෙන් පහන් සිතින් නැවුම් ගතියෙන් අවදි විය හැකිය.

නුඹ සහ ඇය........

මව්පිය ආසිරි මැද්දේ
පතිකුලයට ගිය නැගණිය
ඔහුගේ රැකවරණය ලබමින්
දිවි ගෙව්වා සුපුරුදු ලෙස

පෙරදා පෙම්කල දහවත්
නොදැනිම යළි හමුවූවිට
ඔහු හා ඇය ලංවුවා
සිත් හා නෙත් එකට බැදී

ඔහු අන්සතු බව දැන දැන
යළි ඇගෙ සිත ඇදී ගියත්
අමතක කරනට සිතුවත්
යළි මතකය අලුත් වෙලා

සිතින් පමණක් ඔහුව ඇගෙකර
සදාතනිකව ඔහුට පෙම්කර
මුඵ හදින් ඈ ඔහුට ලංවී
ගතින් පමණක් ඈත්වූවා

විවේචන..

සිතට නැගෙන දුක්-සොම්නස නිවා ගන්න
එක්වුවා ඔබ සමගින් බ්ලොග් සටහන් ලියා ගන්න
බෙදා හදා ගත්තා අපි දැනුම් සයුරෙ කිමිදි ඉන්න
ඒ අතරට ඔබෙ අදහස් පෑවා තව තව ලියන්න

සිත දිරිගෙන ඉදිරියටම යන්න සිතා
සිතට නැගෙන නව අදහස් ලිව්වෙ ගොතා
වැරදි ඇත මගේ ලිපිවල කියමි සිතා
විවේචන වලින් එයදැක ගතිමි ඉතා

ලිවීමට මසිත අදහස් නොමැති විට
ලියවෙයි එදිනෙදා ඇසු දුටු දෙය එවිට
වරදවලා තේරුම්ගෙන ඔබ එයට
මසිත නොරිදවා අදහස් දන්වන්ට

මීටර් එකට අඩි කීයද

දඑක්තරා විශ්ව විද්‍යාලයක ඉගෙන ගන්නා සිසුවියන් කිහිපදෙනෙකුගේ වැඩක් ගැන තමයි මම අද ලියන්නේ. මෙය සත්‍ය සිද්ධියක් බව මුලින්ම සදහන් කල යුතුයි.

තමාගේ නවාතැන් පොළ නැත්නම් හොස්ටල් එක ආසන්නයේ පිහිටි කඩයකට ගොඩ වැදුනු මෙම ශිෂ්‍යයාවන් තමාගේ අවශ්‍යතාවයක් සදහා එම කඩෙන් නුල් ඉල්ලන ලදී. අය්යේ අර රෙදි එල්ලන නූල් තියනවද.... ‍කඩේ මුදලාලි උඩ බිම බලන්නට විය. මොන නූල්ද නංගි. මට පැහැදිලි නැහැනෙ. මුදලාලි කියන්නට විය. අය්යේ අර අව්වෙ රෙදි දාන කොට රෙදි දාන නූල් . මුදලාලිට සියල්ල පසක් විය. හරි නංගී ඔයාලට ඒකට තංගුස් නූල් වගයක් තියනවා මෙන්න මේවා . කොච්චර ඕනිද.... මුදලාලි අසන්නට විය. අය්යේ මීටරයක් ඇති. මුදලාලිට සිනා පහළ විය. වැරෙන් එය වලකා ගත් මුදලාලි . නංගී මීටරයක් කියන්නේ මෙච්චර දිග ඇති. කියලා මීටර්යක් දිගට තංගුස් නූල තබා ඔවුන්ට පෙන්වා ඇත. මේ අතර මේ ළමයින් ඉල්ලන්නේ .තංගුස් නූල් බවත්.. අවශ්‍ය වන්නේ රෙදි දැමීමට පිළිවැලක් බවත් මුදලාලි අවබෝධ කරගෙන අවසානය.

කෙසේ හෝ මෙය දුටු ළමයින් අනේ අය්යේ ඔච්චර මදි. කෙසේ හෝ අවශ්‍ය තරම් මුදලාලි විසින් ඔවුන්හට දෙන ලදි.

උසස් පෙළ හදාරා සරසවියට පිය නගන එම සිසුන් අතර කෙතරම් දැනුම් සම්භාරයක් තිබෙන්නට ඇත්ද ... අහෝ ‍මෙවැනි දැනුමක් ලබාගෙන සරවියෙන් පිටවෙන අපේ ඉදිරි පරපුර මොන ආකාරයට රට ගොඩ නගයිද. පැනයකි .. එය ඔබ විසින් තීරණය කරනු මැන.

බොළද කතා...

පසුගිය ඉරිදා දිනයෙහි දහවල් රූපවාහියේ දර්ශනය වුනු එක්තරා සජීවී වැඩසටහනක් දහවල් කෑම ගන්නා අතර තුරදී මමත් දරුවන් දෙදෙනාත් නරඹමින් සිටියා. එම වැඩසටහනට සහභාගී වී සිටියේ නඵනිලියන් කිහිපදෙනෙකි. නොයෙකුත් විහිලු , ගීත ගායනය සහ තවත් විනෝදාත්මක වැඩසටහනක් ඒ අතරතුර පැවැත්වුවා.

විනාඩියක් යම් මාතෘකාවක් ඔස්සේ කතා කිරීම තමයි එම වැඩසටහන. එක් මොහොතකදී එක්තරා නිලියකට ලැබුනේ ජලය ගැන විනාඩියක් කතා කිරීමටයි. මගේ කුඩා දරු දෙදෙනාත් මේ ගැන ඇසිපිය නොහෙලා බලා සිටියා. නිලිය ජලය ගැන තකා කරන්න පටන් ගත්තා .

ජලය නිල් පාටයි. ජලය ගලාගෙන යනවිට තාරකා ආකාරයට පේනවා. ජලය ලස්සනයි. අපේ එදිනෙදා වැඩ වලට ජලය අවශ්‍ය වෙනවා. ජලය ගොඩක් තියනවා. ඔය ආකාරයට කතාව විනාඩියක් දිගටම එම තැනැත්තිය කතා කලා ජලය ගැන. කෙසේ හෝ ඇය ජයග්‍රහනය කලා . ලොකු අත්පොලසන් හඩක් ඇසුනා. ඒ අතර ඇයට තෑගිත් ලැබුනා. මගේ දරුවන් දෙදෙනා බයවෙලා වගේ බලා සිටියා. මම ඇසුවා ඇයි පුතේ කියලා.

අම්මේ ජලයට කොහෙන්ද පාටක්. ජලයේ කොහෙන්ද තාරකා වගේ තියෙන්නේ......
‍ඒදෙන්නා ලොකු ගැටලුවකට මුහුන පාලා. ඇත්ත තමයි .. මේ වගේ මුලු‍ ලෝකයක් බලා සිටින ජනමාධය තුලින් වැරදි දේ පෙන්වන්නේ ඇයි. කතා කරන්නේ ඇයි. තුනේ පංතියේ ළමයෙක් කතා කලානම් හොදට හිතලා බලලා ඔයිට වඩා හොදට ජලය ගැන කතා කරන බව මගේ ලොකු දෝණි පැවසුවා.


කාට කියන්නද මේවා.................